پہلی گل

پہلی گل
پاکستان ایئر فورس دی ملازمت دے دور ان رسالپور اکیڈمی دے وچ جس ویلے میں ایم۔اے پنجابی کیتا تے دل وچ ہک کرلاٹ پے گئی۔کیوں کہ پنجابی ادب بندے نوں ورثے وچ ملیا سی۔والد صاحب حافظ قرآن تے درویش منش آدمی سن۔تے پنجابی دیاں کتاباں ،ہیر وارث شاہ،سسی پنوں،یوسف زلیخا،مولوی غلام رسول،کافیاں بُلھے شاہ،کافیاں شاہ حسین،سی حرفی سلطان باہو تے بوٹے گجراتی دیاں سی حرفیاں،تے دائم اقبال دائم دی کتاب سیف الملوک وغیرہ پہلے ہی گھر وچ مو جود سن۔ایس واسطے زیادہ تر سی حرفیاںتے بارہ ماہ ۱۹۹۴ئ،۱۹۹۵ء وچ ای لکھے گئے۔
وقت گزر دار ہیا تے ۲۰۱۸ء وچ بندے نیں ایم۔فل اردو کیتا تے اردو ،پنجابی وچ لکھن دا شوق پیدا ہویا۔بقول وارث شاہ:
’’بجھی عشق دی اگ نوں وا لگی،سماں آیا ای شوق جگاونے دا ‘‘
پنجابی غزلاں زیادہ تر ۲۰۱۸ تے ۲۰۱۹ وچ لکھیا ں گئیاں۔کتاب دا ناں’’دکھاں دی پنڈ ‘‘میرے اپنے ذہن دی پیداوار اے۔دنیاں دُکھّاں تے مصیبتاں دا گھر اے۔دنیا تے بھانویں کوئی جیڈا وی سکھی ہووے ،کوئی نہ کوئیدکھ ہر اک نوں ضرور ہوندا اے۔سیانے آکھدے نیں’’دکھاں توں بعد ای سکھ ملدے نیں‘‘۔جے دھپ ہے تے چھاں ہے،جے رات ہے تے دن ہے،جے ہنیرا ہے تے چانن ہے۔پھل بڑے نازک تے خوشبوواں دیون والے ہوندے نیں پر کنڈیاں توں خالی نہیں ۔ایس واسطے سکھاں دا صواد وی دکھاں توں بعد ہی اوندا اے۔
’’یار میرا جے دکھ وچ راضی، میں سکھ نوں چلھے پاواں‘‘
جے بندے نوں کوئی وی دکھ نہ ہووے تے وقتِ نزع تاں گیا ہی کدائیں نہیں۔
ساڈے با بے آدم نوں رب نے جنت وچوں کڈھ کے تے زمین تے چا سٹیا۔گویا جنت وچوں نکل کے ہک قسم دے دوزخ وچ آ گئے،تے نال ہی’’دکھاں دی پنڈ ‘‘سر تے آ گئی۔اﷲ پاک نے اپنے ساریاں پیاریاں پیغمبراں نوں دکھ دے کے آزمایا۔وصل دیاں لذتاں وی ہجر فراق...