سلطان کھاروی دی گیت نگاری
’’گیت ہندی زبان دالفظ اے جیدے معنی نیں راگ، سنگیت، بھجن ، سرور وغیرہ۔‘‘(۱)
ایس لئی گیت تے سنگیت دا آپو وچ گوہڑا سمندھ اے جتھے گیت اے اوتھے سنگیت اے تے جتھے سنگیت ہووے گا اوتھے گیت وی ہووے گا۔ گیت دراصل من دیاں ڈوھنگایاں چ جنم لین والے جذبیاں تے احساساں دے آپ مہارے پر گھٹاوے داناں اے ۔ جیہدے وچ سادگی، سلاست تے روانی مکمل درجے تک موجود ہوندی اے۔ ایسے پاروں آکھیا جاندا اے کہ گیت کوتا دا اک اجہیا روپ اے جو دلاں دیاں اتھا ڈوھنگایاں وچ پیدا ہوندی اے، تے دلاں دیاں اتھاہ ڈوھنگایاں تیک اثر کردی اے ۔ گیت کیول جذبیاں دے اظہار دا ناں ہی نہیں بلکہ ایہدے سرنانویاں وچ بڑی وسعت تے ون سونتا پائی جاندی اے۔نظم وانگوں گیت نوں وی خاص موضوع تیک محدود نہیں رکھیا گیاسگوں نظم جذبہ تے احساس دیاں نکی توں نکی کیفیتاں گیت دا موضوع بن سکدیاں نیں۔ ایس لئی عشق تے محبت ، کوشش تے محنت ، قومیت ، حریت رزم تے بزم ، کرم تے ظلم ، ہجر تے وصال ، جذبہ تے خیال، حسن تے جمال، عشق بے مثال ،ہراوہ شے جیڑی انسانی احساس دا حصہ اے گیت دا موضوع بن سکدی اے۔گیت بارے ڈاکٹر وزیر آغا لکھدے نیں:
’’گیت کا امتیازی وصف یہ ہے کہ ماں ، زمین یا معاشرے کے باطن میں پیدا ہونے والی کروٹ کا علم بردار ہے۔ اسی لیے گیت میں زمین سے وابستگی بہت توانا ہے۔ مثلاًگیت کی آواز میں دھرتی کی بہت سی دوسرے آوازیں شامل ہوجاتی ہیں۔ جسے کوئل کی کوک،مینا کا ترنم، بھنورے کی گھن گھن وغیرہ۔(۲)
سلطان کھاوری پنجابی زبان دے اچ کوٹی دے کوی نیں...
خطۂ بہاول پور کے چند مغربی اسفار(ایک نو آبادیاتی باشندے کی نظر میں) Where the western colonial powers have had a profound influence on other forms of literature, such a genre of travel journalism in the Bahawalpur region could not be safeguarded. The region is known for its civilization and culture, yet the rumors that have been written from Pakistan to Pakistan remain mournful that the tradition under the influence has stirred. Although the nature of the journals being written in the Bahawalpur region varied, the correspondents here discussed the impact that the west had given them. At the national level, the ambassadors sought for western couples and also showed an attitude of disregarding civilization and culture. At the national level, the ambassadors sought for western couples and also showed an attitude of disregarding civilization and culture. Travelling entrepreneurs separate from their country apart from a new angle and independent thinking, they seem to be lacking in the west. This difference can be seen even more clearly if domestic and international travels are taken into account.
Each year, an estimated 36 million tonnes of food, which accounts for 40% of all the food produced in Pakistan, is wasted [1]. Yet, the staggering amounts of food waste witnessed at restaurants and wedding halls continues unceasingly. The problem might be spearheaded by a few corporations but it is driven by the consumption patterns of millions of people, particularly those residing in the urban centers. Therefore, we believe any solution to reducing food wastage and ending hunger must come through a collective effort of those very people. With the mass adoption of mobile technology in recent years, such a solution is now very much possible and this project aims to make that a reality. In this project we are developing an android based application that would handle the tasks of contribution, collection, verification, and distribution of food from restaurants, parties and individuals to organizations that distribute food or directly to the hungry