ہجر فراق سوہنے یار دے وچ: ۵

سی حرفی ۔۵
(رسال پور۱۹۹۵)
الف
الٰہی میل ماہی نوں رو رو جندڑی ہاری میں
خاک گھتی سر جامے پھاڑے، پھر دی نت آواری میں
میت نہ ملیا وچ اڈیکاں، رہندی کرماں ماری میں
آکھ حنیف نہ ملیا ماہی، روواں کر کر زاری میں
ب
برے دن مول کسے تے آون نہیں جدائیاں دے
کھلیاں زلفاں گلیاں دے وچ پھردی وانگ سودائیاں دے
جھلی کملی دنیا آکھے مہنے اکھیاں لائیاں دے
آکھ حنیف نہ ملیا ماہی، ڈاہڈے پھٹ جدائیاں دے

ت
ترازو لگا ہوسی عملاں والے ترسن گے
نیک کمائیاں کرسن جیہڑے، بھج جنت نوں وڑسن گے
جنہاں ہوسی خلق ستائی ، آن فرشتے پھڑسن گے
آکھ حنیف شفاعت ساڈی، آپ محمدؐ کرسن گے

ث
ثالث وچ پیار اساڈے ، صدق یقین صفائی اے
جان حوالے ، واگ وفا دی، سجناں ہتھ پھڑائی اے
ہو ہو عاجز نیوں لگایا، کیتی نہیں وڈیائی اے
یار حنیف نمانا روندا، سنجاں بے پروائی اے
ج
جہانوں اینویں جاسی جس نہ عشق کمایا اے
حسن بازار لگا اے دنیا، عشق سوداگر آیا اے
عشق مجاز حقیقی بھانویں، ہوندا نہیں پرایا اے
ویکھ حنیف عشق دے اندر، سب کجھ داء تے لایا اے

ح
حاصل کجھ نہ ہویا ہرگز پھر وی بازی جیتی اے
جیہڑی ہار محبت اندر، اوہ بنیاد پریتی اے
مزہ وصل دا دگنا ہویا، پیار پیالی پیتی اے
یار حنیف نہیں پچھے پلٹے، جند قربان چا کیتی اے

خ
خبر نہ دلبر مولے، ساہ لباں تے آیا اے
وقت نزع دے موت آسانی، چا دیدار کرایا اے
روز میثاق دے بول ’’بلا‘‘ دا وعدہ یار نبھایا اے
یار حنیف دی جان پرائی ، اینویں ایہہ وڈیایا اے

د
دکھاں دی دھرتی ایتھے، دکھ سکھ ساجھا جرنا ایں
رل کے کھانا، رل کے رہنا، رل...