قادر کریم تے چور

قادر کریم تے چور

پرانے وقتاں دی گل اے کہ کسے پنڈ وچ قادر کریم ناں دا اک بندہ رہندا سی۔ اوہ بہت بھولا تے تیز وی سی۔ اک دن اوس دی گھر والی نے آٹا پیسن لئی چکی دا پڑلیاون آکھیا تے نال ای نصیحت کیتی کہ اپنے نال کسے نوں نال نہ لے کے جاویں گھروں اوہ خرید داری نکلا تاں رستے وچ اوس نوں اپنا پرچھانواں نظریں آیا۔ اوس نے سوچیا کہ کوئی بندہ میرے نال آ رہیا اے۔ اوس نوں یاد آیا کہ اوس دی گھر والی نے آکھیا سی کہ کسے نوں نال لے کے نہیں جانا۔ اوس نے اوس بندے نوں آکھیا کہ میرا پچھا چھڈ دے۔ اوس نے پچھا چھڈاون لئی اوس نوں دس روپے وی دتے پر اوہ فیر وی اوس دے نال ای رہیا۔ اوس پُڑ خریدیا تے گھر ول سفر شروع کر دتا۔ اوس نے ویکھیا کہ اوہ بندہ اوس دے نال ای اے۔ اوس نے پچھا چھڈاون لئی اپنے کپڑے وی اتار کے دتے تے پڑوی دتا۔ تے منت کیتی کہ اوس دا پچھا چھڈ دے۔ گھر آ کے اوس ساری گل بات اپنی گھر والی نال کیتی۔ اوس آکھیا کہ ایہہ تیرا پرچھانواں اے۔ ایس تیرے نال ای رہنا ایں۔ ہن توں جا رستے وچ جتھے پیسے، کپڑے تے پُڑ رکھ کے آیاں ایں، اوہ چک لیا۔ اوہ ایہہ چیزاں لین لئی گھروں نکلدا اے۔

شہر جاندے ہوئے اوس نوں اک آدمی ملیا جس نے شہر جانا سی، پر اوس نوں شہر دا رستہ معلوم نہ سی۔ اوس بندے نے قادر کریم کول شہر دا رستہ پچھیا تے دونواں شہر ول ٹر پئے۔ رستے وچ رات ہوون پاروں اوہ آرام کرن لئی اک درخت تھلے سوں گئے۔ رات ستے پئے اوہناں نوں چوراں نے آن گھیریا۔ چوراں نے قادر...