آہ ذاکر صاحب !
ڈاکٹر ذاکر حسین صاحب کی ناگہانی وفات ہندوستان کا بہت بڑا قومی حادثہ ہے، وہ اسکا گوہر بے بہا تھے، ان کی موت سے وہ ایسی دولت سے محروم ہوگیا جس کی تلافی نہیں ہوسکتی، کم سے کم مسلمانوں میں ان کا بدل پیدا ہونا بہت دشوار ہے اور اب وہ اس نقصان کو محسوس کریں گے، وہ اپنے علمی کمالات ، فہم و فراست، قومی و تعلیمی خدمات، ایثار و قربانی اور اخلاق و سیرت کے لحاظ سے بہت بڑے انسان تھے، انھوں نے سیاست کے میدان میں کبھی قدم نہیں رکھا، لیکن اپنی بصیرت سے بڑی بڑی سیاسی گتھیوں کو آسانی سے سلجھا دیتے تھے، پنڈت جواہرلال نہرو کے بعد بین الاقوامی دنیا میں ہندستان کا وقار اُن ہی نے قائم رکھا۔
ان میں ابتدا سے غیر معمولی صلاحیتیں تھیں، ان کا آغاز ہی ان کے روشن مستقبل کا پتہ دیتا تھا طالب علمی ہی کے زمانہ سے ان کا قومی خدمت کا ولولہ اور ایثار و قربانی کا جذبہ تعلیم یافتہ نوجوانوں اور قومی کارکنوں کے لیے نمونہ تھا، اس زمانہ اور اس عمر میں جب ہونہار نوجوانوں کا منتہائے نظر اور ترقی کی سب سے بڑی معراج سرکاری عہدے اور تعیش کی زندگی تھی، انھوں نے ان کی طرف آنکھ اٹھا کر بھی نہ دیکھا، اور ان کے مقابلہ میں قومی خدمت اور غربت کی زندگی کو ترجیح دی اور اس راہ میں عمر کا بہترین حصہ صرف کردیا، ان کا زندہ کارنامہ ہندوستان کی پہلی آزاد قومی درسگاہ جامعہ ملیہ ہے، گو اس کے بانی حضرت شیخ الہند حکیم اجمل خاں اور مولانا محمد علی وغیرہ تھے۔ لیکن اس کے اصلی معمار وہی تھے، اور ان ہی نے جامعہ کو جامعہ بنایا اور اپنی زندگی میں اپنے لگائے ہوئے پودے کو ایک تناور درخت بنا گئے، اور آج...
Organ transplantation and organ donation are an urgent problem of our time. This was done in different ways. The medical field introduces new treatments, including organ transplantation and service to humanity. It is allowed to donate organs both in Judaism and Christianity. What is allowed in the Islamic perspective, transplantation and organ donation only if they follow the goals of Islamic sharia? The human body has the honor and dignity that must be preserved in every movement of life. In the case of organ transplants, if it leads to the destruct-tion of a human being and the violation of his honor or paves the way for the abduction, which offers immorality, and in these circumstances, it should not be done. Organ donation and transplantation will be beneficial, under the supervision of a qualified transplant team. In this article, the permissibility of organ transpla-ntation in the light of Islam has been discussed.
سنڌي ادب م شاعريءَ کان پوءِ سنڌي ڪهاڻيءَ ۾سنڌي سماج جي، هر پاسن کي پيش ڪيو ويو آهي. هن تحقيقي سنڌي سماج ۾ تخليق ڪيل ڪهاڻين جو ڇيد ڪيو ويو آهي. جن ڪهاڻيڪارن سڌي طرح يا اڻ سڌي طرح سماج جا عڪس . تن کي بحث هيٺ آندو ويو آهي. هن مقالي ۾ ڪل ڇھ باب آهن ، ٽيا آهن َچ پهرين باب ۾ سماج، سماج جا بڻ بنياد، انساني تاريخ ۾ سماجن جا قسم ۽ سماج تي ادب جو اثر، خاص طور تي ڪهاڻيءَ جو سماجي تبديلي ۾ ڪردار کي بيان ڪيو ويو آهي.ٻئي باب ۾ ورهاڱي پوءِ جي سنڌ جي ادبي تاريخ کي ٽن دورن ۾ ورهايو ويو آهي، ۽ انهن دورن ۾ ڇپيل ڪهاڻين جي ڪتابن جي کوجنا ڪئي ويئي آهي. انهن جي ڪهاڻين جي ڪتابن ۽ ڪهاڻيڪارن جو حوالو پڻ ڏنو ويو آهي. ٽئين باب ۾ ورهاڱي کان پوءِ جي نمائندا ڪهاڻيڪارن جي لکڻين جو تجزيو ۽ جائزو پيش ڪيو ويو آهي، ته انهن جون لکڻيون، سنڌي سماج جي تصوير کي ڪيئن پيش ڪري رهيون آهن، انهن ڪهاڻيڪارن جي ڪهاڻين ۾ سنڌي سماج انداز بيان سان گڏ ، ٽو ڪيو ويو آهي. انهن ڪهاڻيڪارن جي اسلوب ِ هر پاسن کي چ ڪهاڻين جي ڪردارن، مڪالمن ۽ پلاٽ کي پڻ بحث هيٺ آندو ويو آهي. چوٿين باب ۾ سماج ۾ موجود طبقي جي تعريف، ۽ طبقن جي جوڙجڪ ۽ نوعيت کي بحث هيٺ آندو ويو آهي. ته سنڌي سماج ڪيترن طبقن ۾ ورهايل آهي ۽ انهن جي طبقاتي نفسيات تي بحث ڪيو ويو آهي. پنجين باب ۾ ورهاڱي کان پوءِ سنڌي جي ٻڙندڙ ۽ بنيادي مسلن جهڙوڪ: سي ٽو ِ معاشي ۽ معاشرتي اوڻاين کي ڪهاڻيڪارن جي ڪهاڻين مان چ ، اسي ڪيو ويو آهي. ڇهين باب ۾ هن تحقيقي مقالي جو نتيجو يا خلاصو ڏنو ويو ته سنڌي ڪهاڻيءَ ۾ ورهاڱي کان پوءِ سنڌي معاشري جو ڪيتري حد تائين تصوير پسائن ٿيون ۽ ڪهڙي طريقي سان ڪهاڻيڪارن، سنڌي سماج جي اصل تصوير کي پنهنجن ڪهاڻين ۾ پيش ڪيو ويو آهي