مڈھلی گل

کامرس دا طالب علم ہوون دے باوجود ساہت، قدرتی منظر تے سہپن وچ میری دل چسپی بال پن توں ای سی۔ایہو کارن اے کہ میں باقاعدہ لکھنے توں پہلے سارا پاکستان خاص کر شمالی علاقہ جات دی یاترا تِن سو تو ں وی ودھ وار کیتی۔ بہت سارے لکھاری تے کویاں نال سنگت وی رہی تے جدوں پہلا لیکھ اخبار وچ چھپیا تاں متراں ولوں ملی ہلا شیری کان ساہت وچ دلچسپی ڈونگھی ہوندی گئی۔ پنجابی ساہت دیاں لکھتاں پڑھ تے اوہناں دے لکھاریاں نوں مل کے خوشی محسوس کردا ساں۔سلطان کھاروی نال وی میرا سمبھندھ ساہت پاروں ہویا۔ پہلی ملاقات دا قائم ہویا تاثر اج تائیں برقرار اے۔ اوہ اک درویش صفت منکھ نیں۔ سب نال پیار کرن والے تے یاراں دے یار، اُچ کوٹی کوی، پارکھ تے کھوج کارنیں۔ اوہناں دے سریر وچ اک بھڑکائو روح دا واس ہے جو اوہناں نوںٹک کے بہن نہیں دیندی۔ ہر ویلے کسے نہ کسے کم وچ رجھے رہندے نیں۔

میں اپنے کول موجود آپ دیاں لکھتاںنوںگوہ نال پڑھیا تے پڑھن توں بعد اوہناں دی شخصیت تے فن دی جو مورت من اندر ابھری میں انتہائی ایمان داری نال اکھراں دی لڑیاں وچ پرو کے تہاڈے ساہمنے رکھ دتا اے۔ میں کتھوں تائیں اپنے سرنانویں نال انصاف کر سکیاں ہاں، ایہہ گل تساں مینوں دسنی اے۔ تہاڈے وچاراں دا اڈیکن ہار۔

                                                                                                                ڈاکٹر محمد ایوب

                                                                                                                فیصل آباد